Кексайган чинорлар салқинида юрар эканман, бир зум хаелимдан ўтдинг. Ўшанда ҳам ёз эди, айни саратон эди. Бир зумга қуёшнинг иссиқ тафти кўзимга тушиб қаршимдан келаетганингни кўрмай қолгандим. Бехосдан туртиб юборганим.. қаршимдаги сен эдинг, аввалига кулгига олганим, сўнграси эса виждоним уйғоқлигини билиб қолганим.. Қўлингдаги оқ краска устингга тўкилиб ерни оппоқ қилиб қоплагани эса ғашингни келтиргани юзингдан, кўзингдан маълум эди. Четдаги одамлар нигохи... Шунчаки оддий вазият эмаслиги .. Карахт эдим. Индамай кетганинг аввалига ахволимни бироз енгиллатгандай бўлган бўлса, эртаси кунига эса номаълум аллақандай ҳис, билмайман у не эди. Ўйлаб не қиларим билмай магазинга кириб оқ краска олдим. Таваккал. Мен ҳар кунги юрадиган йўлни бошида уйида қурилиш қилаетганингни ўша куни билгандим. Олдинга бордим. Олган краскамни сенга бериш мақсадида эдим, Исмингни билмаслигим учун уста деб чақириб қоя қолдим. Минг бир хижолат билан олдинг. Агар олмаса ўшаерга қўйиб кетаман хаел хам бориди. Ўзимча хурсандман, худди айбимни ювгандай.. Кетар эканман кўзим ўнгидан ўтган кечаги холат бехос кулгимни келтирганиди...
- "Тўхтанг, краскани пулини олинг"
Ортимдан томдан тараша тушгандай келиб чўчитиб юборганиди.
- "Тез юраркансиз, сизга етгунча велигим саккиз бўлди қаранг", деб мийиғида кулганча кечаги ғилдирагини спицаси чиқиб кетган велосипедини кўрсатиб. Халиги хотиржамлик ўрнига икки баробар хавотир эгаллаганиди. "Хазил, қўрқманг, пулим йўқ. Велик устаники эди. Энди анави ердаги устахонага ташагани келаяпман." Айбдорлигим икки хисса ошганиди, краскани олгани пулим етганидию, агар велосипеди бузилган бўлса қаердан пул оламан. Шунақа хаел билан устахонагача бирга кетдик, у қолди. Нима қилсамикин? Уйга кириб йиғиб қўйган пулимни санадим, қўрқдим. Етмасакан... Етмасидиямда. Қўрққанимдан кўчага чиқмадим, хаелимда худди устаболани "энди янги велосипед сотиб олиб берасиз экан" деган овоз келгандай бўлаверарди. Эртаси эрталаб кетаетиб устахонага кириб ўтсаммикин деб туриб энди шайлангандим қаршимдаги турган халиги велосипедни миниб кулиб келаетган устани кўриб қандай енгил тортганимни ўзим билар эдим.
-"Қарз бўлдиз!"
- "Қанчага?"
- "Мана шунчага" деб бош бармоғини кўрсатиб 👍, тўлаб берасиз фақат шартим бор, шу ердан хов анаши чинор тагигача велосипедда миндириб олиб қўяман. Янги велосипед олиб бермайман экан, қутулдим деган хаелда "Бўпти!" деганимни билмай қолдим... "Энди хар куни велосипедда ўзим олиб бориб қўяман" деб кулганча қайтиб кетди...
Мен эса шу ерда тўхтатдим.
