Жазирама кунларнинг бирида, айни саратонда кетмонни елкасига илган барваста, 30ни қоралаган билаги кучга тўлган Абдурахмон далага ер чопишга чиққан эди. Дала қирғоқлаб кетаркан, ортидан Қизлархонни қўлида эмизикли гўдаги билан чопқиллаб югурганини эшитди. Шошиб ортига қайтиб сўради:
- Нега чопасан? Санобарга бир нарса бўлдими?
- Йўқ, Эминраис... Уруш.. анаққа...
Абдурахмон тушунганди..
Рахматли Абдурахмон бувамни гарчанд кўрмаган бўлсам ҳам, бувим айтиб кетган гапларидан , дадамни уларга ўхшашлигидан қандай эканлигини билиб оламан.
Вақт ўтган, уруш тугаган Гирмон енгилга деган гаплар колхоз радиоларида янграрди..
...Тўрт йилу саккиз ой деганда ҳеч бир жойидан лат емасдан эсон омон Ватанга қайтаркан, юрагида Ватанга бўлган мухаббати, юрт тинчлиги қанчалик азиз эканлигини, уриб турган шу юраги ҳис қиларди. Ўзи эккан дарахтларга қараб, тўрт йилда анча катта бўлганини кўрарди. Фарзандларим-чи? Санобар касалиди... Ўша ўзи котта бўлган ҳовлига икки хонали кулбамисол уйдан хозир Қизлар чиқади деган ўйи тугамасидан, чойгум кўтарган Қизлар кўринганди... Соғинч, меҳрга қўшилган кўз ёш йиғларди. Ўғиллари эсини таниган, улғайган. Санобари эса қизамиққа чалиниб урушни иккинчи йили вафот этган экан. Қўшнилардан қора хат қанақа эканлиги билган Қизлар, рўпарасида бус бутун турган, фарзандларининг отаси ўша келбатли Абдурахмон турарди..
...Бувамни феъли анча кенг, қишлоқни содда бир йигити, раис берган вазифаси хўп деб бажарадиган оддий бир мироб бўлган экан. Урушдан қайтганлиги тўғрисида райисполком шийпонда катта зиёфат берган экан. Медални олиш.. Бувимни айтишича бувам уруш қаҳрамонига аталган зиефатларга боришни хохламаган, медални тақиб юришни истамаган экан. Уруш тўғрисида сўраса кўп гапирмас эканлар. Сизлар, оилам тинч яшасанглар менга шунинг ўзи бахт дерканлар. Неча йил яшаган бўлса ҳам ўша медални сандиқни бир бурчагидан олмаган экан.
Хозир бувам хақида шу озгинагина қаторларни ёзар эканман, қалбимда уларга бўлган меҳр, ўзгача бир ғурур туймоқдаман. Ватанга, манзилга омон қайтган ватандошлари қатори менинг ҳам бувам уруш ўчоғидан тирик қайтган.
Уруш қатнашчиларинг ўша Совет Иттифоқ ва ундан кейинги йиллар атрофида дарвозаларда кичик бир темирчага ёзилган ёзув ҳозиргача сақланиб қолган. "Ушбу хонадонда Буюк Ватан уруши қатнашчиси Йўлдашев Абдурахмон яшайди". Йиллар ўтиб яна қўлимга оларканман, қизил ёзувда ёзилган ушбу сўзлар қанчалик аҳмиятли, қанчалик азиз эканлигини тушундим.
Эртага 9-Май Хотира ва Қадрлаш куни. Урушда вафот этган барча юртдошларимиз хаққига дуо оқиладиган кун. Ўтганларни хотирланадиган кун.
Улғайдик. Аллоҳга бехисоб шукр, Ватанимиз тинч! Бунинг учун Мухтарам Юртбошимизга мингдан минг рахмат айтишга арзийди. Бу кунларга етганлар бор етмаганлар бор.
Комментариев нет:
Отправить комментарий