четверг, 14 июня 2018 г.
«Мукофот»
Ўтган йили Хайит байрами арафасида маълум сабаб билан ишдаги камчилигим юзидан қаттиқ чора олгандим. Чора олиш дегани бу ўз ўзидан бир ойлик иш хакимнинг 30% ёки 50% кесиб юбориш дегани. Майли, камчилигим учун бўладида бунака ишлар деб кеттим. Ишлаб юргани борки, ким олмабди дейишим мумкин. Кутганимдек.. Кейинги ойга ўз ўзидан кам чиккан. Чора олганим учун Хайит байрами учун хамма ходимларга бериладиган бир оклад микдорда премия беришни ҳам манга беришни бекор қилишганди. Бунга ҳам майли, ха энди чора олганман ўз ўзидан премиями беришмайди, ризким йўк экан дедим тусмолдан. Ўшанда ўйлаб карасам, мукофот пулими назаримда атай, на принцип олиб ташлашгандек кўринганди. Рахбарга мурожаатимни аввал хотиржам, кейин босим билан килганимдан кейин Бўлим бошлигимни ёзма баёнотига асосан мукофотдан курук колган эканман, кейин билсам унинг хам чора олишига менинг маъсулиятсизлигим сабаблигини кўрсатиб, ўзининг ёзма мурожаатини асослаб менинг премиямни бекор килишни сўраган экан. Хамма мукофотини олган, битта манга берилмай аламданми, бошка туйгуданми индамай кулиб кўйгандим, индамай.
Бу вокеага хам бир йил бўлди. Аслида унчалик хушламайман шунака мавзулар ёзишни, ўкишниям. Мани хайрон колдирган бошқа нарса. Аввалги бўлим бошлигим маълум сабабдан лавозимидан бўшаб, ҳозир бирга, битта кабинетда ўтириб ишлаймиз. Одатдаги ишдаги муносабат, совукчилик йўк. У вокеани хам деярли унутворгандим. Бугун бир вокеа сабаб бўлиб яна эслашга мажбур бўлдим. Хайитга хамма ходимлар катори мангаям премия ажратганлигини эшитиб, рўйхатда ўзими исми фамилиями кўриб хурсанд бўлдим. Шерикларимгачи деб уларниям кидиришга тушсам, аввалги бўлим бошлигим, хозирги шеригимнинг исми фамилияси ёнига катта харфда «Чора олган» деган ёзув турганди. «Нима учун...» деб тургандим, кўнглимдан ўтар ўтмас ўша шеригим «Роса керак пайтда берилдида, кизимнинг кўзига дори оборишим керагиди» деб эшикдан кириб келди, ташкаридан премияни эшитиб. Рўйхатда унга премияси йўклигини кўриб унинг кандай ахволда колганлиги кўриб, бир ичим огриди, бир ўтган йилги ўзими холатим кўзим олдига келди. Ачиндим, рахмим келди. Аммо хеч нима деёлмадим. Ўзим билмаган холда ичимдаги овоз «Кайтарканда барибир» деди.. Яна индамай ташкарига чикиб кетдим.
Кейинчалик балки эсимдан чикиб кетар, бугун эса кечаги вокеани таъсиридаман.
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий