Сен менинг аросат дунёйимдаги энг онгли мавжудотни бирисан, Сенга етишиб бўлмайди, Сендан воз кечиб ҳам бўлмайди. Сени ўйласам кўзим очиғу ухлаётгандек бўламан. Уйгоқликда - сен йўқсан, тасаввуримда ҳам йўқсан. Шунчаки мавжудмассан.
Оний сонияда бирдан келасану, ағдар тўнтар қилиб юборган бўрон мисоли қалбим.
Сени унутганимда шу блогпостимни қайтадан ўқийман, сен мавжуд бўлишинг керак.
Комментариев нет:
Отправить комментарий