понедельник, 2 октября 2017 г.

«Кузнечик»

1-октябр Устоз ва Мураббийлар кунига атадим.

кайсидир синфда эди. литературадаги  рассказлардан бирини доскага чикиб, кратко килиб ёддан айтиб бериш керагиди. Толстойни «После бала»даги битта булимни выразительно ёдлаб олгандим, лекин хар сафар кузнец деган жойига келганимда тилим келишмай кузнечикка адаштириб юборгандим. бир махал ташкарига караган ойнага караб «Иван Васильевич на дороге встретил кузнечика...» деб берилиб айтиб бериб турсам домла партага бошини куйиб олиб роса котиб кулаверганди. ман эса нима учун кулишяпти деб хайрон булиб, тухтаб яна уша жумлани иккинчи марта такрорлайвердим. домла эса яна кулаверганди, бу сафар эса узи айтиб узи кулиб, бир партага бошини куйиб, бир манга караб:
- «кого встретил кузнечик на дороге?»- деб ичаги узилгудек булиб яна сурарди.., ман эса яна жавоб берардим
- «Ивана Васильевича...» - сап сарик юзи кизариб кетганиди кулгисидан. тухтаб, яна сураб:
- «постойка, кого встретил Иван Васильевич?»
- «кузнечика... » 
(еще тот самый смех)да анчагача кулиб утирганди...
кейин узини босиб олиб:
- «ну Нодырка моя, иди сюда, на возьми мою книгу,  и прочитай по внимательнее» деб кайтадан китобга каратиб, тугрилатиб, бармоги билан кузнец деган сузни курсатиб  такрорлатиб айтгиздиришганди. то туккизни битиргунимча, хар курганида «кузнечик» деб айтиб кулиб куйиб утиб кетишариди. лакаб хам куйволишганди синфдошларим. кейинчалик эсидан чикиб кетиб, айтмай куйишган.

бугун кеч колиб, утиб кетган булса хам шу домламни утган байрам билан табриклаб келдик кулишиб кулишиб :) 

Комментариев нет:

Отправить комментарий